ufak bir bildirim olacakti..

her duydugum aciyi paylasmak zorunda hissediyorum.. duydugum derken haber aldigim ve hissettigim anlaminda.. paylasmak derken haberi ve acimi kapsaminda.. hemen arkasindan keyif keyif birsey yapamiyorum tabii.. ve bu yuzden dost cevrelerinin sevimsiz insani olmaya basladim.. geldi gene bssbelasi diyor olabilirlrr iclerinden.. bazen bir susayim diyorum.. ama sisiyorum.. dag baslarina kor kuyulara twitterda tanimadiklarima bagirmak istiyorum..
duymamis ve tepki vermemis olmak kendimden nefret ettiriyor..
kisisel olarak.. yasamim etkileniyor.. sikayet degil durum bildirimdir.. her an saygi durusu her an ozur dileme gerektiren bir durum soylem..
ezim ezim eziliyorum..
bir bilene sorsam.. bir alan sec.. onunla ilgilen der..
galiba artik.. ani ve acil bir sey olmadikca..
eskisi gibi sadece..
kadin konusuna geri donecegim..
bu duymayacagim.. uzulmeyecegim anlaminda degil ..

paylasmayacagim anlaminda.. umit kivanc'in raikal blogda katirlarla ilgili yazisinin her satirina katiliyorum.. onun yazisini okurken farkettim duygu durumumu..
ara ara burdan homurdandigimi da unutun.. simdi bu yaziyi.. butun paylasim sayfalarimda ekleyecegim..
ani tavir degisikligim ve suskunlugum nedeniyle sindim sanilmasin..
tarih bugun..
atalet feminist konularina geri doner.. katirlar..
cocuklar..
saglik..
politika..
cevre..
guneydogu..
sizlere ve arka planda bana emanet..

posted from Bloggeroid