canıtınla iliskimiz bitti.. hem de kötü bitti..

saime hanım olaydı beni gagalardı..
ama yoktu..
canıtın vardı..
o gagalamadı..
kanadında havalandırdı..

canıtının kanadında uçuşmak ..
yücelik ve başarı duygusu vermedi de..
yukardan bakınca sornların nasıl küçücük kaldığını algılattı..
ya da kabahat canıtında değildi..
ben tutundum kanadına..
ben uzaktan bakmayı ..
ben ufak olduklarını varsaymayı seçtim..

bulunduğum durumda..
gözlerimde muzur bir bakış..
dudaklarımda alaycı bir gülümseme ile..
beni çıldırtmış olması gerekenleri hayrete düşürdüm evet..

ama hayret mi olmalıydı yaptıklarının karşılığı..
oyun sırasında.. sulugöz denmemek için..
canımızı bile bile yakanlara karşı ..
acımadı ki derken ne kadar yanlışsak biz ..
o kadar yanlıştım ben..
çok acıyordu canım çünkü..

annem kızarsa diye korkarken ne kadar yanlışsam..
şimdi de o kadar..

ayağa kalk ve geber..
ya da ayağa kalk ve kimin başına ne gelirse o zaman gelsin..
doğru mu bu bilmiyorum..
bildiğim o ki..
eline iki ihtiyac sahibi tutuşturduğun insanın sırtına bir de sorumluluk ve vericilik özellikleri yüklersen..
sonuçta.. kıpırdayamaz kolayına..

atalet benim adım biliyorsun bilog..
e vardı bir kendimizi bildiğimiz..

edebiyat insana bunu yapıyor..
okuduklarınla zenginleşiyorsun ..
eğer aklın ve ruhun huzurdaysa..
ama eğer huzursuzsan..
çekip aldıkların sana kendi durumunu kolaylaştırmanı sağlayan konular..
çünkü yalnız olmamakta fayda var..
çünkü etrafında benzer şeyler yaşayan insanlar yoksa..
yalnız kalmamak için kurgusal benzerliklere sığınabilirsin..

yaşamıyor okuyorsan..
yaşadıklarını sindirmek için okuyorsan..
yaşamaya zamanın kalmadığında okuyorsan..
edebiyatı kurguları benim kadar seviyorsan yazarları ve röportajları da takip ediyorsun elbette..

ve murat menteş..
pat diye..
yüzüme bağırsa onca etki yapamayacağı şekilde..
üstelik bana değil tamamen farklı birilerine söylerken ..
aşağıdaki cümleyi bir röportajında..
bu canıtınlı yükselişi baş aşağı indirdi..

dedi ki..
“rasyonellik demagojinin suç ortağıdır.. birlikte büyür..
olayları durumları mantığa bürüyor.. tutarlı gösteriyor insanlar..
düşünmenin bir yolu fikrimizin.. kanaatimizin aksi yönünde kanıtlar aramaktır..
bu cesaret gerektirir.. ”

çok düşündüm bu cümle üzerine ben..
baktım ki..
yine kendime faturalar çıkarıyor durumumu mantığa büründürmeye çalışıyorum..
durdum buraya geldim..

şimdi bütün suçlar benim değil elbette..
bir çok birbirini seven koruyan kollayan özenen insan var..yeryüzünde..
çocuk var .. eş var..
bir çok anında kuyruğuna basılmış gibi fırlayan insanın da olduğu gibi..
benimkiler alfa.. hep kendine özel.. içine doğduğum ailem..
anam babam abim .. kendi kurduğum ailem.. hep alfa..
o yüzden hep açıklamak zorunda kaldıkları şeyler yapıyor yaşıyorlar..
kimi zaman açıklıyor..
kimi zaman ona bile lütfetmiyorlar..
ve ben zavallı dinleyen..
evet zavallı dedim kendime bak..
bana düşen rol.. anlamaya çalışmak..
bazen o kadar üzülüyorum ki..
yaptıklarına.. yapamadıklarına..
üzüntü benim konuyu ele alma gücümü emiyor.. yok ediyor..
o zaman yapış canıtının kanadına yukardan bak..
sen bu konuda üzülürken bak kimler kimler canını.. sevdiğini..
sahip olduklarını .. onurunu kaybetti..
ve de ki kendine..
zamanla.. benim sorunum zamanla..
benim üzüntüm zamanla düzelir yeterince anlar dinler ilgi gösterirsem..
anlayış gösterirsem.. sabit durursam bve sağlam ve örnek olursam dayanma gücümle ..
ve zamanla ve tutalılıkla ve anlayışla..
çözülür elbet..

canıtın bana..
iyi gelmedi mi ..
geldi elbet..
sayesinde..
birçok konuyu hasarsız atlattık..
enerji depoladık..
geldi geçti kimisi..
ama bugün bakınca..
bir hesaba kitaba giresim giresim olmasa da girmem gereken her şey..
orada duruyor..
yine yeniden önüme çıkıyor..
anlayış gösterildikçe ..
mantığa oturtuldukça..
zamana karşı direnmişler.. uzayıp yayılmışlar..
uzmanlara devrettiğim..
mantığa devrettiğim..
zamana devrettiğim..
mantığımla süzüp de dayanılabilir hale getirdiğim herşey bugün ..
ciddi ve ağır orada duruyor..

yorgunum..
ve bıkkın..
ve artık canıtın istemiyorum..
artık sağduyunun sesi olmak istemiyorum..
artık sorun bulup çıkartıp herkes onunla uğraşsın istiyorum..
bir öfke var içimde evet..
sıradan basit yaşamlara özenen bir öfke..
tam canıtına yönlendirecek oluyorum ..
vazgeçiyorum yeniden..
erişkin davranış deyip durdum yıllardır..
arkasındayım hatamın..
canıtınla birlik olup..
kıyameti koparmaktansa sorunun nedenini anlamayı..
sorunu oluşturana anlayış göstermeyi seçtiğim zamanlar sonunda..
kıyametin gözbebeği olmuşum gibi hissediyorum..

o yüzden beterin beteri var lafı bile..
kimler neler yaşamış da düzelmiş sözleri bile..
katlanamadığım ağırlığa ulaşıyor..
hiç bir şey duyasım yok..
her bir cümle bir martı tüyü..
hepsi, canıtın..
ve canıtın şu anda gökte uçuşması uçuşturması gerekirken..
suyun dibinde vurgun yemiş süzülüyor..

duvar..
bundan sonra duvar benim yoldaşım..
kafamı duvara vurmak belki daha makul ..
canıtınla uçuşmaktan..

posted from Bloggeroid